Dendrobates auratus - Drzewołaz złocisty

Wielkość

Ok. 4 centymetry.

Długość życia

8-15 lat. Rekordowy osobnik żył w niewoli 20,5 lat (w Woodland Park Zoo)

Wilgotność

W ciągu dnia 75-80%, zaś w nocy 90-100 %.

Temperatura

Nie powinna przekraczać 23-26°C, jednak krótkotrwałe zmiany w jej wysokości nie będą miały większego wpływu na zdrowie żabek.

Wielkość terrarium

50/35/35 cm (dl/sze/wys) - minimalne terrarium dla pary.

Terrarium

W terrarium powinno znajdować się wiele zieleni, głównie gatunków bromelii i paprotek. Żabki uwielbiają chować się pomiędzy roślinkami w terrarium, dlatego nie powinno ich tam nigdy zabraknąć. Na podłożu, najlepiej z włókna kokosowego lub żwirku, można ułożyć mchy i liście dębowe. Konieczne do hodowli dendrobatesów (wszystkich!) jest umieszczenie małych pojemników po kliszy fotograficznej wypełnionych w 2/3 wodą, lub szalek Petriego nakrytych przepołowionymi orzechami kokosowymi których wejściem, w których będą mogły składać jajeczka. Terrarium nie musi być wysokie, ponieważ drzewołazy nie prowadzą (wbrew pozorom) nadrzewnego trybu życia. Należy jednak pamiętać o tym, aby terrarium nie było za małe, bo samce będą toczyć między sobą walki.

Oświetlenie

Bardzo ważne są dla drzewołazów promienie UV. Najlepiej zapewnić je żabkom poprzez zamontowanie w terrarium świetlówki emitującej odpowiednie światło dla płazów. Można takie świetlówki kupić na przykład sklepie zoologicznym.

Aktywność

Drzewołazy złociste są aktywne głównie w ciągu dnia. To właśnie wtedy polują na małe owady, którymi się żywią. Podczas dnia również opiekują się potomstwem.

Wygląd

Drzewołaz złocisty posiada wiele odmian barwnych. opierają się one głównie na kolorze czarnym i zielonym. Jednak wiele z nich odbiega od powyższego schematu. Odmiana blue jest na przykład błękitno czarna a hawaii charakteryzuje się żółtawo brązową barwą. Należy również wspomnieć iż żabki nie są a w tak intensywnie ubarwione bez powodu. Kontrastujące wzory na skórze mają ostrzegać potencjalnych wrogów przed niebezpiecznymi toksynami znajdującymi się na powierzchni ich ciała.

Żywienie

-Kijanki - Robaki dla rybek akwariowych (posiekane) płatki dla rybek, Dafnia, rureczniki pokrojone. -Młode - Wylęg świerszcza, mączniki (malutkie), małe larwy much, muszki owocówki, skoczogonki. -Dorosłe - Mączniki, larwy much, mole woskowe, małe świerszcze, muszki owocówki.

Występowanie

Od poludniowej Nikaragui przez Kostaryke i Paname do polnocnej Kolumbii.

Biotop

Dorosłe osobniki żyją w niższych partiach lasów deszczowych. W naturze wybierają sobie do życia miejsca przy małych zbiornikach wodnych, w których mogą się później rozwijać ich kijanki. Często żabki zamieszkujące tereny blisko człowieka, składają jajeczka w puszkach po piwie, bądź szklanych butelkach. Z nazwy dendrobates można pomyśleć, ze zwierzęta te żyją na drzewach, jednak wcale tak nie jest. Preferują one najniższe piętra lasu.

Rozpoznawanie płci:

Samice są dłuższe od samców o ok. 2-5- mm i mają bardziej obłe kształty.

Zimowanie

Nie zimuje sie.

Rozmnażanie

Drzewołazy w naturze rozmnażają się w czasie trwania pory deszczowej (lipiec - grudzień). Zaloty składają się z wydawania przez samce wysokich odgłosów co kilka sekund, aby zainteresowac samicę. Po zalotach samiec zaprowadza samicę na miejsce kopulacji. Samiczka składa od 4- 10 jajek na liściu lub w innym odpowiednim miejscu, a samiec będzie w tym czasie od razu je zapładniał. Samce opiekują się jajeczkami dopóki nie wylęgną się z nich kijanki (14 dni po kopulacji). Zanim jednak to nastąpi samczyk będzie nawilżał jajeczka wodą, aby zapewnić im odpowiednie warunki rozwoju. Niedługo przed wylęgiem szturcha on jajeczka nóżkami alby zmusić kijanki do wyjścia z osłonki. Po wydostaniu się z jajeczek samiec ustawia się w pozycji umożliwiającej kijankom wejście na jego grzbiet, po czym zanosi je do większego zbiornika aby mogły dalej przechodzić metamorfozę. W niewoli może to wszystko być stymulowane poprzez zraszanie terrarium, zapewnienie wysokiej wilgotności i obniżenie temperatury. W zbiorniku powinien się znajdować przepołowiony kokos ustawiony na szalce Petriego, gdzie drzewołazy będą mogły złożyć skrzek. W szalce należy również umieścić liść jakiegoś filodendrona lub innej tego typu rośliny, aby samica składała na nim jajeczka. Gdy jajeczka zastaną złożone naczyńko powinno zostać zastąpione nowym. Szalkę ze skrzekiem powinniśmy wsadzić do większego pojemnika, gdzie będzie ona otoczona wodą, lecz nie w niej zanurzona. Chodzi o to, aby w tym pojemniku panowała wysoka wilgotność, a nie żeby jajeczka były w wodzie. Powinno się je delikatnie spryskiwac raz lub dwa razy dziennie odstaną wodą, czym będziemy symulować opiekę samca na wolności. Gdy jajeczka się wylęgną, kijanki powinny być od siebie oddzielone i umieszczone w letniej wodzie o głębokości kilkunastu centymetrów. Raz w tygodniu należy zmienić 10 % wody w pojemniku z kijanką, aby pozbyć się części toksynów. Karmienie powinno odbywać się 2-3 razy w tygodniu. Kijanki karmimy dafnią, pokrojonymi robaczkami dla ryb, posiekanymi małżam lub patkami dla rybek akwariowych. Badania dowodzą, że karmienie kijanek samymi płatkami dla ryb i bez promieni UV doprowadza do krzywicy nóg , często całkowitej deformacji dorosłych osobników i osłabienia organizmu. Gdy kijankom urosną wszystkie cztery kończyny, można przenieść je do pojemnika z łatwym wyjściem na brzeg, aby mogły sobie wybrać, czy chcą być w wodzie, czy na lądzie. W takim terrarium powinna znajdować się kryjówka. Gdy kijanki wyjdą na ląd można zaprzestać karmienia, ponieważ poprzez absorbcję (zanik) ogonka odżywiają się same. Gdy ogon ulegnie całkowitemu zanikowi, można młode przenieść do docelowego terrarium i odżywiać skoczogonkami, lub małymi muszkami owocowymi. Należy jednak pamiętać, że drzewołazy mają silnie rozwinięty instynkt terytorialny i nie należy trzymać zbyt dużej ilości osobników w jednym pojemniku (chyba, że jest wystarczająco duży).

Uwagi

Ciekawostki: Dawniej trucizna ze skóry d. auratus i innych drzewołazów była używana przez plemiona zamieszkujące dżunglę jako środek do zatruwania strzał. Teraz firmy farmaceutyczne badają właściwości pumiliotoksynów , gdyż przypuszczalnie mogą one zostać wykorzystane do produkcji nowego rzekomo 200 razy silniejszego od morfiny leku przeciwbólowego. Na razie badanie trwają, być może niedługo zobaczymy jakieś efekty. Uwagi: Po każdym kontakcie z tymi płazami należy umyć ręce, ze względu na silną toksyczność. (ponad 80 niebezpieczych pumiliotoksyn). W terrarium drzewołazy tracą swoje toksyczne właściwości po około pół roku, ponieważ nie mają dostępu to pewnego gatunku mrówek, który dostarcza im składników trucizny. Mimo wszystko jednak należy na wszelki wypadek zatrzymać ostrożność ostrożność ich hodowli.

Opracowanie: Opracował Kuba W.